COLUMN| WINTER IS COMING | RUDO SNABILIE

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Rudo Snabilie.

Columnist Rudo Snabilie

Eerst is er sneeuw. Weliswaar helaas niet de beloofde twintig centimeter, maar wel een laag, die het gehele landschap overdekt. En plotseling verschijnen er overal kinderen met sleetjes. Jaren hebben die liggen wachten op stoffige zolders, weggestopt achter de bergen spullen die iedereen moet bewaren, niemand weet waarom. Gelukkig hadden veel mensen van de coronatijd gebruik gemaakt om op te ruimen.

Hoewel veel spullen verdwenen naar kringloop of afvalscheidingsstation, de sleeën en andere glijmiddelen waren binnen bereik gekomen en kwamen nu goed van pas. Als snel was de Spaghettiberg een wintersportgebied, waar we in buitenland niet naar toe kunnen. De wintersport was naar ons gekomen.

Alle hellingen van de berg werden gebruikt om vanaf te glijden. Of rollen. Het was alsof gemok en gezeur omgezet kon worden in vrolijk geschater, eindelijk was er een ander gevoel dan het verplicht binnen zitten. De eerste schooldag in weken werd omgezet in een speeldag. Kinderen verbaasden zich erover dat sneeuw zo wit kon zijn. Sommigen hadden nog nooit kunnen spelen in het witte koude goedje. En toen sloeg de winter echt toe. Tien graden vorst, meerdere nachten lang. Tot verbazing van kinderen bevroor het water en werd een glad oppervlak.

Met spanning werd er hier en daar getest of het ijs al sterk genoeg was. Menigeen haalde een natte voet. Maar eindelijk, op donderdag kon er op verschillende plaatsen worden geschaatst, de ijsbaan lag er goed bij. Hoewel de plaatselijke ijsbaanvereniging in het Groentje liet zetten dat de baan niet open zou gaan, waren er toch diverse schaatsers. Twee meiden, opgegroeid in Groningen en pas verhuist naar Houten, schaatsten opgetogen hun rondjes.

Een meneer kwam met een boormachine het ijs op en boorde op verschillende plekken een gaatje. Zes en acht centimeter, vertelde hij mij. Zaterdag kan de baan open voor de kinderen. Vanwege corona geen massa mensen op het ijs. Op vrijdag sloeg de gekte toe. Opa’s en oma’s met kleinkinderen, vaders en moeders met kinderen, zelf onder de bruggen was het nu begaanbaar. De Imkersplas was dicht, op de sloot ernaartoe was nog één wak, waar eenden, meerkoeten en meeuwen verhinderden dat het dicht zou vriezen. ’s Avonds ging de discussie over een mogelijk NK op natuurijs en nog erger, over een Elfstedentocht in Coronatijd. Erben Wennemars ging er van stotteren.

Henk Angenent werd van het spruitenveld gehaald, Erik Hulzebos mocht zingen. Het allesbeslissende comité had overigens al gezegd, dat een tocht uitgesloten was. Ze zouden het toestromende publiek nooit kunnen verhinderen om bij Bartlehiem door het bruggetje te zakken. Een hek om Friesland was geen optie, hoewel dat wel werd gesuggereerd om zodoende de wolven buiten de provincie te houden.

Zaterdag 13 februari was een stralende dag. Overal stroomden de mensen het ijs op. Parkeerplaatsen bij de bekende schaatsgebieden waren om 7.30 uur al vol en mensen werden door de BOA’s terug gestuurd, al of niet vriendelijk. Mijn kleinkinderen krabbelden voor het eerst over het ijs, kleindochter van zeven reed tot onze verbazing na een half uur al los op haar kunstschaatsen. Kleinzoon was gefrustreerd, want na een half uur kon hij het nog niet. Bij de Imkersplas werd glühwein geschonken en André Hazes schalde over de vlakte. Een ander schonk warme chocolademelk met al of niet een scheutje cognac voor de warmte. Mensen wendden hun gezicht naar de zon om vitamine D op te doen en misschien ook wel om het woord corona uit de hersenen te weren. Bij het alluminiumgebouw buiten de rondweg was het prachtig ijs. Er werd ijshockey gespeeld, er werden rondjes gedraaid en een enkeling zweefde als Sven Kramer over de vlakte. Zondag kwamen de eerste scheuren. Het water werd omhoog geperst, vallen leverde een vervelend nat pak op. Op TV zakten de eerste mensen door het ijs en moesten worden gered door omstanders. Gelukkig was de bereidheid om elkaar uit het wak te halen groot. Of die meneer die met auto en al door het ijs zakte dat wel verdiende is een vraag. Ik ben bang dat vandaag, maandag, een dag van ijzel en regen, corona het nieuws weer overneemt. De kinderen weer eens niet naar school vanwege code rood. Maar net als aan de schaatsperiode komt er ook een eind aan de coronaperiode. Nog even volhouden. De prik komt eraan.