Column: cultuur

11 december 2021

  1. Home
  2. /
  3. De Kijk Op Houten
  4. /
  5. Column: cultuur

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Rian Los.

De cultuur staat opnieuw op een laag pitje. Natuurlijk, het theater geeft filmvoorstellingen waarin je voor 17.00 weer buiten staat. Horeca gesloten na 17.00, drankwinkels zijn essentieel en mogen dus wel tot 20.00 uur open. (Toevallig werk ik er in één, dus mocht u voor uw kerstdiner tips willen hebben, dan kan ik u van harte van dienst zijn). Maar ik begrijp al het gevit op de regels, het verlangen naar normaal. We weten gewoon niet hoeveel geduld we nog moeten hebben, en vooral: hoe lang?

We zijn het allemaal zat, die Corona. We hopen op een normale kerst. Ik denk aan de woorden van Sinterklaas, die we tijdens het programma ‘Houten Vandaag’ aan de lijn hadden: “Heus, het komt allemaal echt allemaal weer goed!”

Deze week had ik reden om Sinterklaas te geloven. Na vier jaar een knobbel op mijn wreef te hebben, met de nodige pijn als ik lang loop, had ik besloten nu maar eens aan mijn huisarts te vragen of hij niet weggehaald kon worden. Mijn huisarts had mij de afgelopen jaren meer dan eens verzekerd dat zo een ganglion vrijwel altijd vanzelf verdwijnt, maar was het nu met mij eens dat dit inderdaad wel heel lang duurde. “Ik verwijs je door”, zei hij. “Ik begrijp je last, het zit tegen een zenuw te drukken”.

Ik dacht, door Corona, dat zal nogal lang duren, maar tot mijn grote verbazing kon ik twee weken later al terecht. En de chirurg zou mij binnen afzienbare tijd kunnen opereren. “Mevrouw”, zei hij, want ik zie er al jaren kennelijk toch uit als een mevrouw, “reken er wel op dat het een wond wordt die niet snel heelt. Uw voet ligt ver van uw hart, en dat is met uw leeftijd bepalend voor de heling.” Nou, lekker dan.

Thuisgekomen bespreek ik het met mijn man. Zal ik het toch doen? “Ik zou het maar doen”, zegt hij: “Je hebt er al zo lang last van, dat ding verdwijnt echt niet meer vanzelf”.

Ik besluit door te zetten. De pre-operatieve screening is al afgesproken. Ik voel me wel een beetje krakkemikkig. In dezelfde week heeft de tandarts gezegd dat mijn verstandskiezen er binnen drie jaar uit moeten, en om medische redenen moet dat bij mij dan maar zo snel mogelijk. Het is allemaal niet zo erg en leg me er bij neer, hoewel niet helemaal van harte.

Zaterdagochtend lag ik iets langer in bed dan gebruikelijk. Buiten koud en regenachtig. Automatisch voel ik aan mijn wreef. Binnenkort ben ik het kwijt, die rare knobbel. Ik voel, nog een keer, ik geloof het niet: ik voel gewoon mijn wreef, zonder knobbel erop. Hoe kan dat?

Ik ga uit bed, kijk, kijk nog eens: het is weg. Ik kan het nauwelijks geloven. Ik besluit een aantal dagen af te wachten maar het ganglion komt niet terug. Ik bel het ziekenhuis af. “Dat gebeurt wel vaker hoor mevrouw, een ganglion gaat meestal vanzelf weg.”

Ik heb mijn les geleerd. Geduld. Wat kom ik dat tekort. Sinterklaas bestaat dan misschien niet het hele jaar, ik geloof hem wel: Het komt altijd echt allemaal heus weer goed.

Hoe vervelend die Corona ook is, de maatregelen om het in de hand te houden, ertegen vechten heeft geen zin. Soms moet je lijdzaam dingen ondergaan, en doen wat wel kan. Soms duren dingen veel te lang. En toch, heus, geduld wordt beloond. Het komt echt allemaal, echt heus weer goed.

Ik wens iedereen heel fijne Kerstdagen en maak er wat moois van. Vier het hoe het wel kan! Heb geduld, het komt goed.

 


Huidig nummer

Titel

Artiest

Now on air

Bijna Weekend

20:00 22:00

Nu op Houten FM:

Alesso & Armin van Buuren - Leave A Little Love