Column | Nieuwsjaarduik en oliebollen

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Robin van Sportpunt Houten.

Columnist Robin | Bron: Sportpunt Houten

Ik ben een jaar of 19 als we het tijdens mijn opleiding hebben over kwetsbare doelgroepen en sporten. In de theorielessen krijgen we informatie over verschillende nationaliteiten, beperkingen en drempels die mensen mogelijk kunnen ervaren. Binnen de practica gaan we aan de slag met diverse beweegactiviteiten organiseren, waarbij de ene helft van de groep speelt alsof ze onderdeel zijn van een kwetsbare doelgroep, en de andere groep studenten de oefening begeleidt.

In de laatste week mogen we een grote beweegactiviteit organiseren, waarbij de docenten de samenwerking hebben gezocht met het lokale asielzoekerscentrum.

Terwijl de studenten nog aan het omkleden zijn, stappen op een zonnige donderdagochtend 22 mensen een van de sportzalen in het sportcentrum in. Het zijn 13 mannen en 9 vrouwen, sommigen met hoofddoek, anderen met een rugzak, maar allen in sportieve kleding. Ze pakken een paar ballen en beginnen zelf al wat te voetballen. Als de studenten binnen komen, klinkt er al luid gejoel en gelach vanuit de zaal. Enkele studenten rennen naar de voetballers toe en krijgen al snel een bal toegespeeld.

Tijdens de uitleg merkt de docent dat de studenten het wat lastiger hebben. Het spel wat ze uit hebben gekozen, heeft namelijk nogal veel uitleg nodig, maar lang niet alle deelnemers spreken Nederlands. Gelukkig worden door wat uitproberen en voordoen de spelregels al snel duidelijk. Binnen 10 minuten staat iedereen verspreid door de zaal en is het spel in volle gang. Na de afsluiting blijven enkele studenten nog rond hangen met de deelnemers en trakteren ze op een drankje in het café. Ook al spreekt men een andere taal, een lekker drankje na het sporten is altijd welkom.

Een nieuw jaar is ingeluid met veel vuurwerk, oliebollen, gefeest en aftellen. Mensen hebben goede voornemens gemaakt, nieuwe wensen uitgesproken en zijn weer gestart met het dagelijkse leven. Voor sommigen is dit nog de laatste week vakantie, anderen hebben nog vakantie hierna, en anderen, zoals ik, zijn alweer begonnen met werk. Hoewel oliebollen iets typisch Nederlands is, een traditie die in vele gezinnen al decennia bestaat, is vuurwerk meer universeel. In Australië, de Verenigde Staten, Zuid-Afrika, op diverse plekken verspreid over de wereld is er op de overgang van oudjaar naar nieuwjaar vuurwerk. Zelfs met het Chinese Nieuwjaar, wellicht niet op de dag zoals we deze in westerse culturen vieren, maar ook daar gaat het inluiden van het nieuwe jaar gepaard met vuurwerk.

Net als vuurwerk, en in de meeste gevallen minder gevaarlijk dan vuurwerk, is sport ook universeel. Ongeacht welke taal mensen spreken, als je personen uit verschillende volkeren en met andere nationaliteiten bij elkaar zou zetten en er een bal bij zou leggen, zijn er maar weinig woorden nodig om een potje voetbal op te zetten.

Voor sport hoef je niet dezelfde taal te spreken, het maakt het soms wel makkelijker, maar bewegen is een taal die bij mensen vanzelf komt. Zet muziek op en mensen beginnen te dansen, leg een voetbal neer en mensen gaan voetballen en als je op straat een ballenbak neerzet, zullen mensen ook daarmee gaan spelen en bewegen. Bewegen is iets wat natuurlijk komt, in welke mate of vorm dan ook. Laten we dat koesteren.