COLUMN |”INTUSSEN VERVLIEGT DE TIJD, ONHERROEPELIJK” | MARTIN MONKEL

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Martin Monkel.

Columnist Martin Monkel

Dat is te onder meer te lezen op de installatie ‘Villa van Houten’ op het terrein aan de Hoogdijk langs de rondweg zuid. Daaromheen een grasveld met wat schapen, dat in het primaire ontstaan van de Ruimtelijke Koers zelfs is genoemd als optie voor het bouwen buiten de rondweg. Ten aanzien van die koers besteedde de gemeenteraad onlangs drie vergadering om te besluiten over een berg van ongeveer 80 moties en amendementen. Dat is voor die ruimtelijke toekomst van Houten al een teken aan de wand, en dan moet de volksraadpleging hierover op 17 maart a.s. nog plaatsvinden. Dat levert in het vervolg gegarandeerd een aanvullende discussie op in de gemeenteraad. De belangrijkste vraag richt zich naar verwachting op de feitelijk koers: noordwest (Doornkade) of noordoost (richting Bunnik/Odijk). Dat vraagt om nader onderzoek en intussen vervliegt de tijd.

Als ik kijk naar ’t Groentje als lokaal nieuwsmedium is het net alsof die elke week dunner wordt. Blijven we nu verstoken van actueel plaatselijk nieuws? Of komt dit omdat de (inter)nationale gebeurtenissen de overhand hebben? In de dagelijkse nieuwsuitzendingen en talkshows gaat het vrijwel continu over de lockdown aangevuld met protesten tegen de avondklok en de toeslagenaffaire die de regering de kop heeft gekost. En dan ga ik nog voorbij aan de Amerikaanse verkiezingen, met als exponent de overval op het Capitool.

Natuurlijk is het belangrijk te lezen dat ook in Houten de gedupeerden van de fraudeaanpak hun schadevergoeding mogen houden. En dat het Ontmoetingscentrum Zonnehout een derde dag opengaat voor de opvang van mensen met dementie en hun mantelzorgers. Of dat Expo Houten als regionaal centrum fungeert voor het uitvoeren van het vaccinatiebeleid.

Daartegenover staat dat het al zo lang geleden lijkt dat het in Houten nergens anders over ging dan over de windmolens o.a. bij de Goyerbrug. Het is nu relatief stil rond de energietransitie, althans ik hoor er weinig over. Daarmee heb ik niet gezegd dat er achter de schermen niet hard wordt gewerkt. Ik moest daaraan denken toen ik recent langs de ‘Villa van Houten’ liep. Naast de Hoogdijk stond een geel bordje: “Stedin werkt aan het energienetwerk van morgen”. Zij hebben daar eind vorig jaar kabels in de grond gestopt vanwege de aanleg van een zonnepark nabij het Oostrumsdijkje, voldoende voor het elektriciteitsverbruik van 3800 huishoudens.

Vrijwel gelijktijdig werd mijn aandacht getroffen door een artikel van de Provincie Utrecht. Vier gemeenten in de Kromme Rijnstreek werken samen om bewoners te betrekken bij het zoeken naar geschikte locaties voor zonnevelden en windmolens. Feit is dat beide veel ruimte vragen vanwege hun omvang, staand of liggend. En ik vraag me af of het zoeken naar passende locaties wel zo simpel is. De historie heeft geleerd dat, zeker bij windmolens, de materie heel complex is, nog los van de verschillende emoties die dit bij betrokken bewoners losmaakt.

Kunstwerk langs de Rondweg

Volgens de Ruimtelijke Koers is energieneutraal het uitgangspunt in Houten. Dat betekent dat alle energie, gebouwgebonden plus gebruik, die in een jaar binnen het betreffende gebouw wordt verbruikt, ook ter plaatse duurzaam wordt opgewekt. Ter plaatse is er geen ruimte voor windmolens en de opbrengst van zonne-energie beperkt zich in dat geval tot de panelen op de daken van woningen en gebouwen. Toch zijn er op dit vlak opties om binnen de Ruimtelijke Koers te integreren. Wetenschappelijk wordt gewerkt aan een prototype windmolen in de vorm van een ouderwetse slagroommolen: hij is kleiner, heeft ranke wieken, is minder grof gebouwd en valt meer weg in de omgeving. Een dergelijke molen, zegt men, kan in een park staan, op een industrieterrein, zelfs midden in de stad. Daarmee ligt ook het idee van een ‘buurtmolen’ voor de hand. Kan dat een bijdrage zijn aan de provinciale zoektocht naar geschikte locaties?

De doelstelling van de Houtense koers, zowel ruimtelijk als energieneutraal heeft 2040 als stip op de horizon. Om dat te realiseren is het noodzakelijk de komende tijd effectief te besteden.

Of wel in de geest van de ‘Villa van Houten’: “Er wordt gewerkt aan de geschiedenis. Intussen vervliegt de tijd, onherroepelijk”.