Column | Houten, wat nu?

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Henk Donker.

Met stijgende verwondering heb ik de afgelopen 4 jaar gekeken naar de ontwikkelingen in het Houtense politieke landschap. Het begon al met het formeren van een college en de stappen er naar toe. Hoewel nooit uitgesproken, kon elke onpartijdige toeschouwer zien, dat het gespeelde spel eerder ging over het uitsluiten van partijen, dan het vinden van overeenkomstige doelstellingen.

In mijn ogen moest o.a. ten koste van alles twee partijen uitgesloten worden:

• Het toetreden van ITH

• Het buiten de tent houden van de PvdA

Dit heeft uiteindelijk geleid tot een moeizame formering met vele doelstellingen op hoofdpunten en uitsluiten van duidelijke meetpunten (niet smart). Dat is dan al vragen om toekomstige problemen. Daarnaast kwamen partijen aan bod, die niet gewend waren om in een coalitie te participeren en ook goede kandidaten voor het wethouderschap aan te leveren. Het gevaar is dan, dat willens en wetens personen naar voren worden geschoven, die te licht zijn. Eigenlijk gooi je op dat moment al mensen voor de tram. Als je dan ook weet, dat er wel wethouders terug keren, maar dan niet met het volle hart of lichtelijk beschadigd uit de vorige periode, en je kunt een traject vol hobbels voorspellen voor de gemeente. En dat is ook uitgekomen, want wat is er wel niet allemaal gebeurd:

• Een wethouder, die toch na een tijdje voor een andere ambitie koos

• Een wethouder, die de eigen partij laat vallen, terwijl men van te voren wist, dat de persoon te licht was

• Een sociale koers, die niet goed was uitgewerkt en aan alle kanten rammelde

• De ruimtelijke koers, een wanproduct van de eerste orde met trekjes van grootheid waanzin

En op het meer individuele vlak:

• Vertrek van lid uit CDA

• Vertrek van lid uit Groen Links

• Angstcultuur in een van de fracties, waar dualistisch gedrag niet op prijs wordt gesteld

En tenslotte:

• Een vernietigend rapport over de cultuur

• Het vertrek van tientallen ambtenaren

Hiermee is nog lang niet alles benoemd en is het een wonder dat e.e.a. nog voortgang vindt. Dit toch wel dankzij enige lieden, die op voortreffelijke wijze de pandemie crisis hebben getrotseerd en een bindende burgermeester naar de bevolking toe. Daar heeft het niet aan gelegen.

Maar nu hoe verder? Er zal na de verkiezingen toch weer een college moeten komen, terwijl er volgens mij grote wonden zijn geslagen. Een wijs mens zei tegen mij, “Henk, we hebben 4 jaar verloren”.

De verdeeldheid is groot met nog weer een lokale partij er bij. Ik ben benieuwd hoe de verkiezingen verlopen, maar verwacht toch een verlies voor een aantal traditionele partijen en grotere versnippering. Is men in staat om tot elkaar te komen op basis van ambitie en niet weer op basis van uitsluiting etc. Tel daarbij, dat gedurende de komende periode ook de termijn van de burgermeester verloopt, waarvan ik me af vraag of hij na alles wat er plaats vindt wel een tweede termijn zal ambiëren. Ik ken hem als een integer man met de juiste instelling en gevoel voor prioriteit, maar als je alleen maar brandjes moet blussen is het ook geen feest ( ik vermoed, dat hij dit veel heeft moeten doen). Ik wens het voor Houten wel, want dan is er continuïteit op het empathische gezicht naar de inwoners.

Noot, bovenstaande is de analyse van iemand, die e.e.a. beschouwd vanuit de zijlijn en verwoord, wat hij ziet. Derhalve kan ieder er anders over denken.