Column: Eiland van Schalkwijk

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Rian Los.

Afgelopen weekend heb ik me verbaasd over dingen die ik nog niet wist over het Eiland van Schalkwijk. Schalkwijk is natuurlijk niet altijd een eiland geweest. Het kanaal is pas gegraven in de vorige eeuw; ik heb nog mensen gekend die eraan meegegraven hebben. Maar dat is natuurlijk allemaal al lang geleden en ik verraad daarmee ook een beetje mijn leeftijd. Mijn vader zou dit jaar 101 geworden zijn, dat heeft hij niet gehaald. Wel heeft hij me ooit verteld dat hij het graven van het kanaal zich nog wel kon herinneren. Hij was natuurlijk nog maar een jongen.

Maar afgelopen weekend heb ik de hele monumentenroute langs alle forten gefietst. Het was prachtig weer en ondanks het feit dat de forten tot mijn favoriete wandelroutes behoren en ik dacht er best wat van te weten ben ik toch echt wel wat wijzer geworden. De houten huizen bijvoorbeeld, die waren van hout omdat ze snel weg moesten kunnen als ze in het schootsveld van een fort lagen. Daar was zelfs een wet voor, de zogenaamde kringwet.

Ik dacht dat de waterlinie zijn oorsprong vond in de 18e eeuw, het blijkt nog veel ouder te zijn.

Veel vrijwilligers werkten mee: ze gaven uitleg over onderdelen van de waterlinie, de bunkers, een prachtig woonhuis. Iemand had een maquette van het fort gemaakt, compleet met vlag die gehesen werd en kanonnen die afgeschoten werden. Heel wat uren gepruts en ongelofelijk veel plezier spatten eraf!

Maar het meest heb ik me verbaasd over het landschap. Het landschap waar we allemaal zo trots op zijn, is voor een groot deel door onszelf gemaakt. De natuur neemt het over, en wordt weer door mensen bijgehouden. Natuur en cultuur gaan zo hand in hand.

De coronatijd ligt hopelijk bijna achter ons. De laatste stuiptrekkingen van een coronapas zullen hopelijk de vaccinatiegraad dusdanig omhoog brengen dat we ook zonder die pas ons weer gewoon kunnen bewegen. Hopelijk vinden ze ook voor mensen waarbij twee vaccinaties niet genoeg zijn een oplossing, zodat Corona bij ons arsenaal aan “gewone” ziektes kan worden toegevoegd, en wie weet hopelijk ooit weer verdwijnt. Andere ziektes zijn ook door vaccins verdwenen, zoals polio en pokken, of nauwelijks meer gevaarlijk, zoals mazelen.

Maar laten we toch ook niet vergeten dat Corona ons ook iets heeft gegeven: oren en ogen open dichtbij huis. En bijvoorbeeld genieten van de rijke historie van het eiland van Schalkwijk.

Ook in Houten is alles weer aan het normaliseren: terrassen, theater, film en de kunstfietsdagen. Het is er weer voor iedereen. Mijn wens is dan ook dat we niet met zijn alles meteen weer ver weg gaan voor onze ontspanning, maar ook juist in de buurt de prachtige interessante dingen leren kennen. En wie weet komen we elkaar dan weer tegen: een goede buur is immers nog steeds beter dan een verre vriend.