Column: Een spannend jaar!

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Henk Donker.

Columnist Henk Donkers

September staat weer voor de deur en dat betekent voor heel veel instanties, mensen etc. een nieuw programmajaar. Het onderwijs begint weer met voor velen de volgende stap in de ontwikkeling. Het parlementair jaar begint weer. En ook het verder gaan van de formatie. In de schaduw hiervan, maar niet onbelangrijk, beweegt zich de gemeentepolitiek. Een extra spannend jaar, want de lokale verkiezingen komen er aan en er moeten dus de programma’s worden geschreven en o.a. besluiten of je programma’s wel een goede afspiegeling zijn van de landelijke politiek en de daar gekozen richting. Het vervelende is dat die formatie nog wel even zal duren. Derhalve een grote uitdaging voor onze lokale bestuurders, die nog groter wordt, als de kiezer je af kan rekenen op het gevoerde beleid van de afgelopen 4 jaar.

En, indien de kiezer niet tevreden is, dan valt er nogal wat af te rekenen in Houten. Hierbij laat ik de Corona crisis buiten beschouwing, wat in mijn optiek, door prima crisismanagement, beter dan in vele andere plaatsen is verlopen. Met name de flexibiliteit om de gemiddelde ondernemer te helpen valt op.

Er is echter een groot verschil tussen crisismanagement (korte termijn handelen, niet lullen maar poetsen) en visie en beleid op lange termijn. Dat is in mijn ogen niet het grootste succes van de eeuw geworden. Meestal ligt hier, bij de samenstelling van de coalitie en hoe deze tot stand is gekomen, de kiem van het verlopen proces.

Wat valt dan op in Houten.

• Het is een observatie van een (niet partij gebonden) kritisch individu, waarmee velen het oneens zullen zijn.
• Het wordt geen chronologisch of analytisch verhaal maar het zijn observaties, waar ieder zijn of haar eigen verbanden in kan zien.
• We beginnen wel bij het begin, de formatie van 4 jaar geleden, wat viel hierbij op:
• Het was een krampachtig zoeken naar partners die samen een college konden maken, te meer omdat eigenlijk vanaf het begin mogelijke kandidaten werden uitgesloten.
• Het leidt tot een samenstelling van partijen, die ideologisch niet zo bij elkaar aansluiten, dat wordt concessies doen en is niet gemakkelijk.
• Dan krijg je dus een akkoord op heel hoge hoofdlijnen, met de opmerking, dat het later verder wordt uitgewerkt.

In mijn ogen lag er dan ook niet veel inhoud bij de aanvang van dit college en moest er heel veel tijdens de rit in elkaar worden geknutseld. Ook moesten partijen wethouders leveren, terwijl er bijna geen ervaring was en zeker geen toetsing op geschiktheid.

Het gevolg hebben we gezien:

• Het moeilijke traject van de sociale koers, wat uiteindelijk nog een wethouder heeft gekost.
• Drammen uit bepaalde hoeken over duurzaamheid en onnodige dure processen t.a.v. windmolens.
• Een wethouder die er halverwege uitstapt.
• Het desastreuze traject van de Ruimtelijke Koers, uitmondend in een referendum.

Tijdens de rit moesten 2 wethouders worden vervangen, maar kandidaten waren lokaal niet aanwezig, derhalve werden er wethouders ingevlogen volgens het duale systeem.

En dan merk je toch, dat dit geen Houtenaren zijn, men komt een klus doen. In de volgende periode hoef je niemand in Houten meer te zien. Ik weet, het klinkt hard, maar veel bewoners zien het zo.

Dat laatste kun je o.a. zien bij het traject van de kinderboerderij. Het gaat hierom niet of e.e.a. juist was, maar “cést le ton qui fait le music”. Veel mensen is door slechte communicatie veel pijn gedaan.

De grote vraag is nu, of er ook lessen zijn getrokken en dat die in de programma’s terug te vinden zullen zijn. Staat een goed beleid nu voorop of het neerzetten van de poppetjes.

Ik ben benieuwd. Maar adviseer burgers, die lid zijn van partijen, zich zo veel mogelijk met het proces te bemoeien. Het is de enige kans voor de komende 4 jaar.