Column: Reflecteren met een kop warme chocolademelk.

Elke week deelt een columnist zijn/haar persoonlijke kijk op bepaalde zaken in Houten. Deze week Robin van Sportpunt Houten.

Columnist Robin | Bron: Sportpunt Houten

Op een donkere woensdagavond zit ik in de woonkamer, laptop op de leuning van de bank, mijn benen languit op de chaise lounge. Een kop warme dampende chocolademelk, vers gezet, staat in de versterbank en in het flikkerende licht van de kerstlampjes die we deze week buiten opgehangen hebben. Vanaf mijn balkon zie ik de verlichte stad voor me, kerstlichtjes, autolampen op de snelweg, werklichten van bedrijven. Het einde van het jaar nadert weer en ik denk over de dingen die ik dit jaar heb gedaan. Voor mijn gevoel is het te weinig, niet genoeg geweest, zijn er nog allerlei taken en dingen die ik nog extra had kunnen doen, maar het papier voor me waar ik mijn lijst met activiteiten op heb gezet, bewijst het tegendeel.

Ik kijk bedenkelijk uit het raam en vraag me af of er iemand anders op precies dit moment ook uit hun raam staart en nadenkt over het leven. Het was me toch een jaar.

De geur van de warme chocomel haalt me uit mijn gedachten en een spinnende kat komt op mijn schoot zitten. Ik kijk naar de column die ik begonnen ben op mijn laptop en laat mijn vingers over de toetsen glijden. Inspiratie komt moeilijk. Ga ik het hebben over sneeuwballengevechten, hoe winter mensen kan verbinden, over Kerstmis en Sinterklaas, of over hoe het soms ook fijn is om gewoon wat muziek aan te zetten en lekker in je eentje erop te bewegen? Ik twijfel en besluit dan toch om alles wat ik al geschreven heb, te wissen en opnieuw te beginnen. Dit wordt een ode aan ons en aan dit jaar.

Het is een bevlogen jaar geweest. Een jaar waarin veel mensen hun hoop hadden gevestigd, een jaar waarin veel nog wel kon en veel mogelijkheden waren. Maar het was ook een jaar waarin we tegenslagen hebben gekend, waarin we mensen hebben verloren die dichtbij of verder weg waren.

 We hebben geluk, schoonheid, kracht en creativiteit gekend dit jaar, maar ook verdriet, woede, angst en wanhoop. Het is een jaar geweest waarin alles naar voren is gekomen en wat veel van ons als samenleving heeft geëist.

 Het zegt iets over ons als mensen dat we ons zo kunnen aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Het zegt iets over onze creativiteit, onze flexibiliteit en onze kracht om samen te komen, ook al zijn we niet altijd fysiek in dezelfde ruimte.

Ik vind dat we trots mogen zijn op alles wat we wel hebben kunnen doen, op alle mensen die we hebben kunnen bereiken en op de hoeveelheid aan activiteiten die wel door zijn gegaan dit jaar.

Dat geldt ook voor de sport! Van online naar buiten, dan weer binnen en wederom naar buiten of online. Via Teams,Zoom, Jitsi, Twinq, er zijn zoveel online mogelijkheden dat het bijna niet bij te houden is! Samen komen we er wel uit, en er zijn altijd mogelijkheden. We hoeven het niet alleen te doen, en samen staan we sterker. Als we iets hebben geleerd uit de afgelopen periode, is het dat wel.

Voor de mensen die zich afvragen of het mij gelukt is om mijn goede voornemens te behalen, namelijk het mezelf aanleren van een handstand en een split, dan moet ik jullie teleur stellen. Die heb ik nog niet onder de knie. Wel heb ik dit jaar ontzettend veel nieuwe dingen geleerd en ben ik persoonlijk gegroeid. Dus die split en handstand, die komen weer op mijn goede voornemenslijst voor aankomend jaar!